Морфологические и синтаксические свойства

iść

Глагол.

^[1]

Корень: --.

Произношение

• Значение

  1. Антонимы

     Гиперонимы

     Гипонимы

     Родственные слова

     Этимология

     Происходит от ??

     Фразеологизмы и устойчивые сочетания

     Библиография

     1. ↑ спряжение
         

        форма		единственное число			множественное число
        		1 лицо	2 лицо	3 лицо	1 лицо	2 лицо	3 лицо
        неопределенная		iść
        время настоящее		idę	idziesz	idzie	idziemy	idziecie	idą
        время прошедшее	м.	szedłem	szedłeś	szedł	szliśmy	szliście	szli
        	ж.	szłam	szłaś	szła	szłyśmy	szłyście	szły
        	ср.	szłom	szłoś	szło
        другие формы время будущее м. będę szedł, będę iść będziesz szedł, będziesz iść będzie szedł, będzie iść będziemy szli, będziemy iść będziecie szli, będziecie iść będą szli, będą iść ж. będę szła, będę iść będziesz szła, będziesz iść będzie szła, będzie iść będziemy szły, będziemy iść będziecie szły, będziecie iść będą szły, będą iść ср. będę szło, będę iść będziesz szło, będziesz iść będzie szło, będzie iść время предпрошедшее м. szedłem był szedłeś był szedł był szliśmy byli szliście byli szli byli ж. szłam była szłaś była szła była szłyśmy były szłyście były szły były ср. szłom było szłoś było szło było наклонение повелительное – idź niech idzie idźmy idźcie niech idą наклонение сослагательное м. szedłbym, byłbym szedł szedłbyś, byłbyś szedł szedłby, byłby szedł szlibyśmy, bylibyśmy szli szlibyście, bylibyście szli szliby, byliby szli ж. szłabym, byłabym szła szłabyś, byłabyś szła szłaby, byłaby szła szłybyśmy, byłybyśmy szły szłybyście, byłybyście szły szłyby, byłyby szły ср. szłobym, byłobym szło szłobyś, byłobyś szło szłoby, byłoby szło прилагательное причастие действительного залога м. idący, nieidący ж. idąca, nieidąca idące, nieidące ср. idące, nieidące наречное причастие настоящего времени idąc, nie idąc отглагольное существительное